Eigengemaakte jam

Een oude boerin zit in de keuken te wachten op haar man. Negen uur ’s ochtends, koffietijd. Het is misschien aan de vroege kant, maar de dagen op de boerderij starten ook vroeg. Ze twijfelt of ze vast in zal schenken of niet. Koude koffie, al was die dan lauw, haar man mopperde al snel koude koffie daar kon je de knechten niet eens warm voor laten draaien. Niet inschenken dan maar. Dan hoort ze gestommel in het halletje. Haar man komt binnen met een handvol pruimen. Het is tijd om te oogsten, ze zijn heerlijk en direct daarna, waarom is de koffie nog niet ingeschonken? Ik heb niet de hele dag de tijd!

Nadat de boerin het afwasje van de koffie heeft gedaan schuift ze haar voeten in de klompen en loopt ze op haar gemak richting de pruimenboom. Haar prachtige bloemenrok wappert in de wind. Het is een warme dag met een verkoelende bries die over de vlakte aankomt. De pruimenboom staat in de zon en zit vol vruchten. Het teiltje wat ze mee heeft genomen zit dan ook al snel vol. De boerin besluit dat het genoeg is, ze zal de pruimen eerst nog moeten ontpitten en wil ze de jam klaar hebben voor het middageten dan zal ze nu moeten beginnen. Ze zet een stoel onder de kastanjeboom voor het huis, het teiltje met pruimen op een krukje naast haar. Met een routine beweging haalt ze de pitten uit de pruimen. Ze neuriet ondertussen een liedje.

Koffie? Wil je koffie? vraagt manlief. Alleen de vragen bereiken me niet. Ik zit ver weg met mijn gedachten in een dagdroom terwijl ik routine matig pitten uit pruimen aan het friemelen ben. Pruim in de pan, pit in de bak, volgende pruim uit het teiltje. De eerste dertig voelden aan als een ontspannen klusje, met nog schone handen. Nu ik de helft ontpit heb, kijk ik met een grote zucht naar de rest. Mijn handen zitten onder geplette pruimen en mijn mesje glijd glibberig heen en weer in mijn hand. Ik houd het daardoor te stevig vast en er ontstaat ondertussen een lichte kramp in mijn hand. Ik besluit rustig door te werken tot alle pruimen gedaan zijn. Al beken ik dat er wat gefrustreerde gevoelens op beginnen te borrelen wanneer ik ineens allemaal kleine pruimen zie in het teiltje. Ze ruiken wel heel lekker. Ik kreeg een grote teil met pruimen van de vriendin van de moestuin die ze weer van haar ouders kreeg die op een boerderij wonen.

Ik maak de jam volgens het recept van Healthy Vega. Ik snijd de pruimen niet in stukjes. Ik gooi ze in de blender. Ik denk, terwijl de messen in de blender op hoge snelheid draaien, nog even aan de oude boerin. De vaatwasser draait onder mij en de wasmachine staat ook aan. Zoveel meer gemak dan vroeger, is dat waarom ik de rust niet kan vinden om 2,5 kilo pruimen te ontpitten. Vroeger waren ze eraan gewend dat klusjes meer tijd kosten. Ik ben gewend aan snelheid en zet de blender opnieuw aan met de tweede lading pruimen. Op deze manier gaan de velletjes van de pruimen stuk. Je kunt er ook voor kiezen om de jam te zeven. Alleen is dit wanneer het gekookt is. Aangezien mijn behendigheid in de keuken met warme producten kies ik voor de blender. Verder volgde ik het recept.

Aangezien ik 2,5 kilo pruimen had, heb ik nu heel veel jam. Daarom besluit ik een ‘give away’ te doen. Wil jij niet zelf aan de slag, maar wel genieten van een met liefde eigengemaakte jam? Laat dan een reactie achter hier onder dit bericht. Zondag 10 augustus maak ik de winnaars bekend. Winnaars in meervoud, ik kies twee mensen uit.

De bekendmaking van de winnaar staat in dit bericht.