Op een mooie zonnige dag vertrokken we naar Haarlem. Net voorbij Almere reden we een dikke deken van mist in. Het werd voelbaar kouder. En we keken elkaar even beteuterd aan. Het was zo zonnig thuis, zouden we het zonnetje vandaag nog zien? Midden in het centrum parkeren we de auto in een parkeergarage. We slenteren door wat straatjes en met rammelende buikjes lopen we naar binnen bij het Hofje zonder zorgen. Je kunt er terecht voor lunch, high tea, koffie&thee en de meest heerlijke taarten die allemaal mooi uitgestald staan. Haarlem staat bekend om zijn hofjes, dit restaurant grenst aan zo’n hofje. Vanuit de eetzaal heb je er zicht op. Bij binnenkomst heb je ook een aantal tafels waarvan uit je zicht hebt op de winkelstraat, op de bar en op de vitrine met de taarten. Ze werken met biologische en streekproducten en maken zoveel mogelijk zelf. De koffie wordt geserveerd met een glaasje water, daar houden we van. Er is een stuk kaart ingericht voor kinderen met gezonde gerechten. Dochterlief kiest voor het bananenbrood met walnoot. De walnoot valt bij haar minder in de smaak en worden er keurig tussenuit geprutst en gevoerd aan mama of papa. Manlief at een donkerbruin broodje met kip, avocado, Parmezaanse kaas en een pesto dressing. Zelf koos ik voor een quiche met groenten. De quiche was goed gevuld met groenten en de kaas maakte hem helemaal af. Hij lag op een bedje van veldsla en ook hier de pestodressing. Het is een gezellige drukte en er hangt een fijne sfeertje.
De groentequiche bij Hofje zonder zorgen.
We winkelden, we slenterden, we sneupten en we kochten geen kinderschoenen want die waren er niet in de maat van dochterlief. Na een stressvol stukje rennen met dochterlief op de arm die alleen maar riep: ‘ik moet plassen!’ en ik die kalmerend maar steeds gejaagder reageerde met ‘nog even ophouden lievie’ viel mijn oog op een groot raam waarop in rode letters Meneer Paprika stond. Ik had niet direct duidelijk wat het was. Een winkel? Een café? En het bleek beide te zijn. Op dat moment het allerbelangrijkste… Ze hadden een wc. Ondanks dat de nood hoog was viel dochterlief haar oog direct op de grote treinbaan. We konden natuurlijk niet het pand verlaten zonder dat ze eerst gespeeld had met de treintjes. Heel eerlijk konden we het pand ook niet verlaten zonder dat ik de speelgoed winkel van onder naar boven had bekeken en manlief bleek ondertussen een heerlijk stuk worteltaart besteld te hebben met een kopje koffie. We gingen lekker aan een tafeltje zitten, kletsten gezellig, dochterlief was druk met de treintjes in de weer en had geen tijd voor een koekje of appelsap. Het is een hele fijne plek om te zitten en te kijken hoe de kinderen rondom de spoorbaan aan het spelen zijn, het geeft tijd en ruimte om lekker te kunnen kletsen met elkaar. Die combinatie maakt het voor mij al perfect, iedereen heeft het naar zijn zin. Als kers op de (wortel)taart was het veel te grote stuk worteltaart. Gelukkig hadden we hem to share besteld, één taartje en twee vorkjes. Hij was hemels lekker en ik moet echt eens op zoek naar een lekker worteltaart recept.
Conclusie: ben je in Haarlem dan zijn beide adresjes meer dan de moeite waard.
