Koken, het is mijn passie en eten is mijn hobby. Voor grote groepen, een snelle maaltijd, met beperkte ingrediënten of juist een ingewikkeld recept. Niet altijd heeft iets het gewenste resultaat. Soms vergt een recept de nodige aanpassingen en probeer ik het opnieuw. Alleen ben ik niet echt een held in pannenkoeken bakken. Dit laat ik liever aan een ander over. Geen geduld is een mogelijke oorzaak. Te snel draai ik de pannenkoek om, overal beslag, pannenkoek dubbelgeslagen, die kant wordt nooit meer mooi bruin. Bij appelpannenkoeken liggen braaf alle appelpartjes nog in de pan of daar buiten. Toch heb ik nu een receptje wat mij blij maakt. Met liefde bak ik deze pannenkoeken. Al drie keer in de afgelopen twee weken. Wat echt een record is!! Daarom ga ik dit super makkelijke recept met jullie delen.
1 banaan
1 mok zelfrijzend bakmeel
1 mok amandelmelk
Het maakt niet uit hoe groot de mok is, als je maar dezelfde mok gebruikt voor de melk en het zelfrijzend bakmeel. Ik heb nu een gemiddelde mok genomen. Mocht je nog een slag groter doen neem dan ook een grote banaan 😉 De banaan zorgt voor de binding in het beslag, wat anders een ei doet. Maar omdat wij veganistisch eten deze maand is het een banaan geworden. Dat maakt het beslag direct lekker zoet.
Prak de banaan in een kom tot een smeuïge massa, er moeten geen klontjes meer inzitten. Voeg vervolgens het meel en de melk toe. Klop alles totdat de klontjes eruit zijn. De titel is niet voor niets pannenkoekjes. In een grote koekenpan kun je met een soeplepel drie keer een kleine hoeveelheid beslag kwijt. Als ik onze soeplepel voor driekwart vul is het een mooi formaat pannenkoek. Nu komt het geduld, wacht totdat je luchtbelletjes ziet in het pannenkoekje, over het hele pannenkoekje. Dus als de luchtbellen alleen aan de rand zitten, dan ben je te ongeduldig. Dan verlies je bij het draaien beslag, ik kan het weten. Als je een gemiddelde mok neemt is het genoeg voor twee volwassenen en een klein kind. En ze zijn nog lekkerder als je de bovenkant van de nog warme pannenkoek insmeert met pure chocolade pasta. Mmm… Misschien dat we de vierde keer in twee weken nog net gaan redden!
