Op een zonnige middag zit ik in de tuin. Mijn schetsboek op mijn schoot. Een witte bladzijde die onaangeraakt blijft. Waar blijft mijn inspiratie? Daar spreekt mijn frustratie. Ik weet dat het op deze manier niet gaat komen en besluit om te tekenen wat ik zie. Voordat ik rustig ging met een bakje koffie en mijn tekenspullen, heb ik in mijn postzegeltuin aangerommeld. De bakken even bij langs gelopen, hier wat water, daar wat voeding, even harken en nog wat stekjes uit planten. Het valt me op dat je met weinig materiaal veel voor elkaar kan krijgen in een kleine tuin. Wat er nu vooral in de tuin ligt is mijn tuingereedschap. Zo zit ik dan toch lekker te tekenen.
Mijn ‘zwarte vingers’ ruilde ik in voor het motto ‘gewoon doen’. Zo mislukt er af en toe wat, bijvoorbeeld mijn bloemkolen dit jaar en de spruiten. De oogst heeft toch de overhand en dat is iets om trots op te zijn. Dat voel ik ook echt wanneer ik met mijn eigen gekweekte groenten in de keuken sta. Het seizoen is al een aardig eind onderweg. Buiten valt er steeds minder te zaaien en te planten. Binnen ben ik nu ook aan de slag, ik heb nu eenmaal de smaak te pakken.
Wat ontzettend goed werkt is om bosuitjes met hun wortels in een glas water te zetten. Op de foto zie je als je goed kijkt tot waar ik heb gesneden. Al het groen is met een week weer zo uitgegroeid. Bosui kan prijzig zijn en je hebt lang niet altijd een hele bos nodig. Zet wat je hebt gebruikt met de wortels onder water. Ververs het water iedere dag. Laat het opnieuw uitgroeien. Je kunt het plantje daarna weer in de grond planten, zodat je het opnieuw kunt gebruiken wanneer je er aan toe bent.
Alle bosuitjes buiten in de bak verzamelen.
Bleekselderij kun je ook kort snijden en in een glas water plaatsen. Na een dag of drie zie je dat er worteltjes beginnen te groeien. Ik heb het daarna opnieuw in de grond geplaatst. Het groeit nog steeds. Het is nog wel even afwachten hoe het zich nu verder ontwikkelt.
Ik heb twee cherrytomaat zaadjes opgekweekt tot mooie planten voor in de vensterbank. Wel is het belangrijk om even zachtjes op de bloementjes te bewegen. Tomaten zijn zelfbestuivend, het is daarom voldoende dat er stuifmeel op de stamper van dezelfde bloem komt. Door het bewegen van de bloem komt het stuifmeel los en daardoor op de stamper. Doe dit zo’n 3 tot vier keer in de week door met een vinger op het trosje bloemen te tikken. Mijn tomatenverstand is in ontwikkeling. Want ook dief ik de tomatenplanten. In de oksels van het blad komen vaak nieuwe bladeren. Deze hebben geen extra waarde voor de plant, ze kosten de plant wel energie. Daarom verwijder je de dieven.
De tomatenplanten stopten bij mij op den duur met groeien. Ik heb ze verpot in een grotere pot. De planten begonnen weer te groeien. Ze krijgen zo’n twee keer in de week een badje. Ik zet de plant met de pot in een bak met water zodat de wortels zelf het water op kunnen zuigen. Ze krijgen lauw water. De ene keer met vloeibare voeding de andere keer zonder. Ze staan in de vensterbank, daar waar het zonnetje ’s ochtends schijnt. Tot mijn grote vreugde groeien de eerste tomaatjes nu.
