Mijn groente tuin in bakken begint uit zijn voegen te groeien. Ook blijf ik maar zaaien en kweken in kleine potten en mijn bakken zijn nog steeds gevuld. Zo begon het idee te leven om toch over te gaan naar een volkstuin naast mijn postzegel tuin. En met het idee kwamen ook de twijfels. Wil ik dat? Een volkstuin is natuurlijk behoorlijk wat werk naast en in vergelijking tot mijn postzegeltuin. Al een tijd liep ik met het idee rond tot ik bij een vriendin op de thee zat en die enthousiast vertelde over haar volkstuin en dat er nog plekken vrij waren. Ze vertelde over de kosten, die mij ontzettend mee vielen. Ik raakte enthousiaster maar besloot eerst op vakantie te gaan en het idee toch nog even te laten rusten. 
Zijn mijn donker groene vingers hier al aan toe? Is het niet al te laat in dit seizoen? Al doende leert men en de ervaringen die ik dit jaar nog op kan doen, kan ik meenemen naar volgend jaar. Zo belde ik met de meneer die gaat over de verdeling van de stukken grond en maakte ik een afspraak om te gaan kijken. De afspraak maakte ik voor het weekend. Het hele weekend was ik druk in mijn hoofd. Wat ik vooral merk is dat ik geen idee heb waar ik moet beginnen. Houd het simpel, begin bij het begin en dat is in de tuin de grond. De allereerste stap is natuurlijk het kijken en het uitkiezen van het stuk grond. Ik hoorde van te voren van de desbetreffende vriendin, dat het stuk grond naast haar vrij is. Dat zou natuurlijk heel gezellig zijn en zo geschiede. Een klein stuk van mijn volkstuin is nu bruikbaar. Dit kleine stuk is voor mij groot genoeg om dit jaar nog wat uit te gaan proberen. Dan heb ik volgend jaar 100 vierkante meter tot mijn beschikking. Heb ik mooi de tijd om een plan te bedenken hoe ik die volgend jaar wil inrichten. Nu de volkstuin is uitgekozen, kan ik gaan beginnen. Dit weekend is hopelijk de grond gereed en zijn de eerste zaadjes uitgezaaid. Ook heb ik hier nog wat planten die daar wel de grond in kunnen. Mijn eigen moestuin in wording. Spannend! Ik zal jullie op de hoogte gaan houden van de vorderingen.
Na de vakantie kwam ik blij verrast terug in mijn postzegeltuin. De courgette is behoorlijk gegroeid en de bloemen en eerste vruchten zijn zichtbaar. Ook zag ik tot mijn verassing kleine bloemkolen. Kolen, wat heb ik dat onderschat. Ik heb geen ervaring en koop in het tuincentrum dat wat ik lekker vind of waarvan het me leuk lijkt om het groeiproces te volgen. Zo kwam ik thuis met allemaal koolachtigen. Bloemkool, groene kool en spruitjes. Een aantal mensen die mijn postzegeltuin bewonderden noemden al ‘dapper kolen of kolen daar begin ik niet aan’. Ik trok een verbaasd gezicht en dacht ik zie het wel. En ik zie het inderdaad, wat een vreterij in mijn kolen. Vooral veel slakken die zich te goed doen aan de bladen. Ondertussen heb ik ze een aantal keer bespoten. Ik heb een biologisch middel gekozen. Bij de groene kool en spruiten zie ik verder nog weinig ontwikkeling, behalve dat ze groter zijn gegroeid en dat ze verder opgegeten zijn. We wachten af, bespuiten en voeden en wie weet kan ik ook nog wat oogsten. Mocht dit niet het geval zijn zal ik me verder verdiepen en wellicht volgend jaar een nieuwe kans geven aan de koolachtigen. Wel konden we oogsten van de framboos en de aardbei, heerlijk! Het eerste tomaatje is ontdekt. De tomatenplanten ontdaan van hun onderste bladeren en me verdiept in het dieven van tomaten en daar een poging in gedaan. Al snel kwam ik tot de ontdekking dat tomaten een vak apart zijn en enige verdieping daarin zeker nog nodig is. We blijven ons vasthouden aan ‘al doende leert men’.
