Recepten

Stamppot rauwe andijvie met een spannend tintje

November 2014
In het donker rijd ik naar huis. Een lange dag werken zit er op. Ik ben moe en hongerig en heb nog een uur rijden te gaan. Tijd voor een bel momentje met manlief. Wat zullen we eten? Als jij andijvie mee neemt van de tuin dan begin ik vast met koken. Mmm… In het donker naar de tuin is niet mijn favoriet. Het feit dat het regent maakt het feest compleet. Een goed bord stamppot haalt me over en ik ga akkoord met het voorstel. Een klein uur later draai ik de auto het modderige hobbel pad in. Ik heb er een hekel aan om met de auto naar de tuin te gaan. Het betekent dat ik de auto moet keren, langs sloten, bosjes en bomen. En daarbij vind ik het onzin om mijn biologische kropje andijvie met een stinkende dieselauto op te halen. Maar hé, ik ga echt niet eerst naar huis om dan de fiets te pakken en naar mijn krop andijvie te fietsen door de regen. Ik parkeer de auto zodat de lichtbundels zo ongeveer mijn tuin verlichten. Ik laat de auto draaien en ren richting mijn tuin. Stiekem ben ik een beetje bang in het donker en wanneer ik me daar bewust van ben wordt ik nog angstiger. Ik rop de krop uit de grond en ren terug. Het pad is nat en ik glij een stukje weg, van schrik slaak ik een gilletje, wat gevolgd wordt door een aantal liever niet te herhalen woorden. Ik schud flink met de krop zodat er nog wat aarde in het rond vliegt en gooi hem achter in de auto. Ik ga zitten, slinger de gordel met mijn ene hand om terwijl ik mijn andere hand gebruik om de druppels uit mijn gezicht te vegen. Ik zucht, de buit is binnen. In de achteruit stuur ik een beetje moeilijk de enige oprit van het enige huis op. Ik hoor de hond blaffen en zie hem in mijn spiegel. Ik draai het hobbel pad op en dan ineens hoor ik geschreeuw. Lichtbundels schijnen in mijn auto. Mijn adrenaline schiet de lucht in. Er wordt achter mijn auto aangerend en later zie ik ook een fiets. Ze schijnen met lampen en schreeuwen naar me. Ik hap naar adem, voel mijn hart bonzen en geef gas. Wegwezen hier. Zoek een drukke verkeersader, dan verlies je je achtervolgers zo. Geen idee waar dat vandaan komt, toch vind ik het een puik plan. Tot ik me besef dat er weinig drukke verkeersaders zijn in dit dorp. Ik ga voor dat wat er het meest op lijkt. Ik rijdt flink door en als er eenmaal een aantal auto’s achter me zitten, slaak ik een zucht van verlichting. Toch blijf ik tempo rijden naar huis. Eenmaal thuis ren ik naar binnen met mijn krop andijvie en ratel binnen vijf seconden het hele verhaal er uit. Dan stuur ik manlief terug naar de tuin, want ik ben te nieuwsgierig en wil weten wat het was… Als manlief de tuin nadert komen de lichtbundels op hem af. Hij is zo slim om te roepen dat hij goed volk is. Het blijkt de ’tuinpolitie’ te zijn. Er wordt veel gestolen op de tuin en er is nu extra controle. Ze proberen de boefjes de stuipen op het lijf te jagen. Dat laatste is goed gelukt zegt mijn man. Alleen was het geen boefje… Het was mijn tuin en mijn andijvie. En we aten die avond heerlijk van de stamppot rauwe andijvie.

Stamppot rauwe andijvie

Het idee voor dit recept heb ik van een oud collega. Ik weet nog goed hoe ik in de koelkast de ingrediënten zag liggen en haar vroeg, wat ga je daar nou van maken? Sindsdien eten wij deze stamppot rauwe andijvie met regelmaat. Judith bedankt!

1 kg kruimige aardappelen
1 krop andijvie
1 rode paprika
250 gram champignons
1/2 blok spek
3 el mosterd
1/2 el gedroogde peterselie
Peper uit de molen

Schil de aardappelen en zet die met ruim water in een pan op het vuur. Snij de andijvie en was deze. Slinger hem een rondje door de slacentrifuge. Snij het spekblok in reepjes, de paprika in blokjes en champignons in plakjes. Begin met het uitbakken van de spekjes en voeg dan de paprika toe. Als laatste de champignons. Roerbak alles lekker. Kruid met peper en peterselie en voeg 2 tot 3 el mosterd toe. Ik houd van mosterd, ik doe 3 el. Als de aardappels gaar zijn dan giet je deze af en stamp je dit tot puree. Eventueel met nog wat kookvocht of heet water. Stamp de rauwe andijvie er door heen. Ik doe dit op zacht vuur, kleinste pitje, zodat het allemaal lekker warm blijft. Roer als laatste het spek, mosterd mengsel er door heen.

Tip: houd je een kliekje over warm het even kort door in de koekenpan. Doe het in een ovenschotel, dek af met kaas. Laat het in de oven goed warm worden en de kaas smelten. Jum!

Misschien ook iets voor jou?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *