Lange tijd zat het er aan te komen. De vorst. Waar ik vorig jaar in deze tijd alleen maar aan winterbanden dacht, denk ik dit jaar eerst aan de tuin. Wat staat er nog en kan het tegen de vorst? Eerlijk gezegd was ik al een tijdje niet op de tuin geweest. Nu het vroeg donker is lukt het niet meer om na het avondeten op mijn fiets te stappen en de tuin even onder handen te nemen. En iets zegt me dat de kou het ook minder aantrekkelijk maakt. Ik ben inderdaad nog geen doorgewinterde tuinierster. Wat niet is, zou nog kunnen komen. Midden in het seizoen besloot ik dit jaar project moestuin te starten met 1 are grond. Volgend jaar heb ik 2 are tot mijn beschikking. Dat had ik afgelopen lente nog niet kunnen bedenken, toen startte ik mijn postzegeltuintje net weer op. Wie weet sta ik volgend jaar ook met een muts op en een sjaal om dapper in de kou te werken. Voor nu eerst een update over hoe ik mijn moestuin aantrof.
Pompoenen kunnen niet tegen de vorst. De plant was al helemaal dood. Dit keer was het dus niet zoeken onder de bladeren.
Ik oogstte er drie. Heerlijk! Pompoenen kun nog een tijd blijven liggen. Geen haast met opeten dus 😉
Ik had nog 2 rijen andijvie staan. Ik sprak met één van de oude wijze tuinmannen en die vertelden als de krop groot is kunnen ze wel wat lichte vorst aan kunnen. Toch vond ik dat ze er wat aangetast uitzagen. Ik oogstte daarom direct vier kroppen en deelde wat uit. Lees blije buren 😉
De oogst: 3 pompoenen, 4 kroppen andijvie en 1 krop krulsla.
Snijbiet, mijn grootste vergissing dit jaar. Ik zaaide twee lange rijen in en het blijft maar komen. Komt iedere keer weer op na het oogsten. Volgend jaar zaai ik opnieuw, maar dan wel een kleiner stuk. Want ik vind de jonge blaadjes het lekkerst. Alleen zijn ze altijd al weer groot gegroeid als ik aan het oogsten toe kom 😉
Mijn verbazing was groot, De veldsla die maar niet wilde, bleek ineens gegroeid. Juist bij dit koude weer?
De boerenkool, klaar om geoogst te worden nu. Dit jaar veel te vroeg gezet. De plant was al lang klaar voor de oogst, alleen was de vorst er nog niet. Grote rupsen verstopten zich tussen de bladeren. Nu de vorst zijn magische werk bij de boerenkool heeft gedaan, zal hij nog lekkerder smaken. En ik denk dat de vorst de rupsen ook heeft afgeschrikt.
Kleine biologische preitjes. Ze hadden een moeilijke start. Ik ben benieuwd of het nog wat gaat worden.
Dit is dan weer reuze prei. Die had al wel eens geoogst kunnen worden…
De vorst had slechts in kleine mate toegeslagen. Er waren twee kroppen ijsbergsla die het loodje hadden gelegd. Ik had er een foto van gemaakt. Het beeld is niet echt smakelijk. Daarom besluit ik het achterwege te laten. Op wat plaatselijke vorst schade in de andijvie na, heeft de rest van mijn groente zich toch goed gehouden.
De foto van de groene kool bovenaan het artikel vind ik zelf erg mooi. Ik durfde het dit jaar nog niet zo goed aan met de koolachtigen. Ze schijnen niet de makkelijksten te zijn. Rupsen die zich eraan te goed doen. Deze groene kool stond eerst in mijn postzegeltuin. Daar deed het plantje niet zo veel. Ik besloot hem een tweede kans te geven op de moestuin. En daar ontwikkelde hij zich tot een prachtige kool.
Op één van de laatste mooie nazomerdagen heb ik de eerste stukken tuin omgespit.De tuin moet toch eens winterklaar. Als ik om me heen kijk op de tuin zie ik de ene tuin al helemaal klaar voor de winter, de ander nog vol met planten die al afgestorven zijn en nog enkele tuintjes waar wat groente op staat. Het eerste stuk van mijn tuin heeft vol met frambozen gestaan. De grond is meer witte wortel dan aarde. We hebben een poging gedaan dit om te spitten. Helaas was er geen doorkomen aan. We willen het gaan omploegen volgend jaar. Op dat stuk wil ik volgend jaar een huisje plaatsen. Ruimte voor mijn tuingereedschap, die roze kruiwagen die op mijn verlanglijstje staat en voor een zitje/ speelplekje voor dochterlief.