Soms heb je ineens zin aan smaken uit het verleden. Mijn moeder maakt altijd zelf jam. En ik heb zo mijn favoriete smaak. Aardbeien-aalbessen jam. Mijn ouders hebben een grote aalbessen struik in de tuin staan. Meestal komen ze om in de oogst en zijn ze blij dat ze deze kunnen delen met anderen. Dit jaar was dat niet het geval. Zo besloot ik elders te gaan bessen plukken.
Dochterlief staat te trappelen van ongeduld. Niet omdat we gaan bessen plukken, maar omdat we met de keverauto gaan. Ik loop in alle haast door het huis heen te razen om de laatste spulletjes te pakken. Had ik nu al een luier? En doekjes? Zouden we nog iets te drinken mee moeten? Ondertussen probeert dochterlief de deur naar de hal open te maken. Aan de hal grenzend zit de garage en zo kom je bij de keverauto. Ze heeft haar route al uitgestippeld. Nu ik nog. Ik gooi de laptop open en kijk met een schuine blik op de routeplanner. Ik zie een herkenbaar punt op de route, daar komen we sowieso. Het is dochterlief gelukt om de deur open te krijgen. Ik klap de laptop dicht en herhaal in mijn hoofd de afslagen die we moeten nemen.
Zittend in de keverauto kijken we elkaar even aan. Op naar de pluktuin. Ik draai de sleutel in het contact en maak een schietgebedje. Eigenlijk is het altijd ‘starten lopen’ met ons kevertje. Nadat hij me toch een aantal keer heeft laten staan, voel ik nog altijd een lichte spanning bij het starten. Vandaag is het weer en de kever ons goed gestemd. We draaien de garage uit en pruttelen lekker over de landweggetjes naar onze bestemming. We rijden mijn herkenningspunt voorbij en nog geen 200 meter verder begin ik al te twijfelen. Was het nou de eerste links? Maar waarom staat er op de borden iets anders aangegeven. Ik rijd een straat in en probeer mijn telefoon te raadplegen. Geen internet?? Dan besluit ik om te draaien en de borden te volgen. Ik rijd verder en verder over de prachtige landweggetjes. Alleen weet ik in mijn achterhoofd al dat dit verder is dan de route die ik thuis had opgezocht. We rijden het dorp Wilhelminaoord in. Dat is een begin, want hier moet de pluktuin ergens zijn.We rijden door woonwijken. Ik besluit opnieuw te parkeren en internet te raadplegen. De pluktuin zal niet midden in een woonwijk liggen. Geen internet. Ik probeer manlief te bellen, ik voel me verdwaald. Geen manlief. Hup, de keverauto weer de weg op en rijden op gevoel. Niet mijn sterkste kant. Ik rijd op een splitsing af en mijn oog valt op het straatnamenbordje. Ik slaak een zucht, dit is de juiste straat! Alleen nu nog gokken welke kant we op moeten. Ik besluit dochterlief te vragen, links of rechts? Links zegt ze, prima denk ik. En we pruttelen lekker over de weg. Niet te hard want ik probeer ondertussen de huisnummers te lezen. Het geluk is aan onze zijde, we rijden de goede kant op. Niet lang daarna parkeer ik de kever in de berm en loop ik met dochterlief het terrein op.
Weldaad Bessen is een bedrijf waar de bessen op een zo natuurlijk mogelijke wijze worden geteeld. De bessen zijn te koop in de marktkraam op het terrein, zo ook lekkere siropen, jam of producten gemaakt van honing. Er is een grote diversiteit aan zowel fruit als producten en daarom leuk om de marktkraam te bekijken. We staan de producten te bewonderen, ofwel ik kijken en dochterlief staat bij de aardbeien te zwijmelen. Dan komt er een meneer tussen de aardbeien, die we kunnen zien groeien, door aangelopen. Ik overleg kort met deze meneer wat mijn bedoelingen zijn. We krijgen een bakje mee en hij brengt ons naar de aalbessenstruiken. Het is een stuk lopen over het grote terrein. We kijken onze ogen uit. We ruiken de heerlijke aardbeien, zien de frambozen en komen via de blauwe bessen bij de aalbessen. We kruipen onder het net door en hij laat ons zien waar we kunnen plukken. Hij vertelt ons het net straks goed te sluiten omdat de vogels gehaaid zijn en al bij een kleine opening zich er onderdoor wurmen. Ik zou ook een poging wagen als ik een vogel was. Zoveel struiken, zoveel bessen! Nog gauw roep ik meneer na, hoe ik dan weet wanneer ik 500 gram heb? Als er een kop op het bakje zit dan heb je genoeg antwoord hij. Dochterlief voelt al met haar handen aan de bessen. Ik laat haar gauw zien hoe je de bessen het beste kan plukken. Zo gaan we aan de slag. Al gauw hebben we ons bakje vol. Terug bij de kraam besluit ik ook twee bakken van die heerlijk ruikende aardbeien mee te nemen. In de auto knabbelen we van de aardbeien. We eten er zoveel, dat ik voor we thuis zijn nog een keer bij de supermarkt stop om meer aardbeien te halen.
Het bessen plukken was een leuke activiteit en het waren heerlijke bessen en aardbeien. De terugweg verliep een stuk vlotter. De route nog eens gevraagd en ik bleek vreselijk omgereden te hebben. Binnenkort een give-away met een heerlijk potje jam en het recept van de jam die wij hebben gemaakt.
